10 feb 2010

Cumpleaños

Reconozco que tengo esto un poco dejado, lo sé y asumo la culpa...a pesar de haberme currado una nueva decoración, de dejarle mucho más vistoso y ser uno de mis propósitos para el 2010... al final UN DESASTRE.

Lo peor es que tengo un post escrito, al que quiero añadir unas fotos y unos vídeos y otro en mente, sin embargo, nada, no sé de dónde sacar el tiempo y mira que me fastidia.

Para los que me conocen, saben que me he mudado y es un trastorno, incluído el traslado del ADSL, para los que no, ahora ya saben cual es uno de los motivos de mi ausencia.

El caso es que hoy es mi cumple y me dije a mi mismo que me gustaría escribir algo aquí para que quede constancia de mi estado de ánimo este día.

Hace un año se me hizo el día cuesta arriba, más de lo que podía haber imaginado, los 30 cayeron como una losa y acabé el día con el ánimo por los suelos. Afortunadamente hoy no es así, la verdad es que me da igual 30 que 31 y además la situación es totalmente diferente en mi vida.

Me han regalado una púa personalizada para mi guitarra, un libro con acordes de canciones de U2 y una cartera de bolsillo super mona... de momento, porque alguna cosilla más seguro que caerá, con lo cual, el día está yendo bastante bien, más que por los regalos, por el cariño que me muestra tanta gente que me aprecia. Pero el mejor regalo, sin duda, es que las cosas son distintas a hace un año, muy distintas.

Hace un año un extraño personaje sombrío, triste, apesadumbrado y pesimista, se había apoderado de mi y afortunadamente hoy ya no está, se ha ido dejando paso de nuevo a la persona que había tiempo atrás. Las cosas podrían ir mejor, está claro, sigue habiendo grandes silencios y vacíos en mi vida, la nostalgia sigue haciendo daño a veces, pero al menos no soy aquella persona a la le costaba apreciar cada amanecer, eso es un gran paso.

Y ahora sí, espero retomar la actividad bloguera, porque ya tengo una nueva ventana, más bien un gran ventanal y tengo que contaros qué es lo que se puede apreciar apoyado en el marco y observando el nuevo paisaje.

3 comentarios:

Perla N. dijo...

Aunque con un poco de retraso, ¡¡FELICIDADES!!

Me alegro de que este año sea completamente diferente al año pasado, que hayas superado tu mal momento y que tengas fuerzas renovadas.

Me imagino que sería por lo mismo que me ha pasado a mí, ¿no? Ante estas situaciones sólo hay dos opciones: o te hundes o tiras hacia adelante. Y la vida es demasiado corta como para perder el tiempo llorando.

A ver si es verdad que le das cañita a esto, que lo tienes abandonado :))

¡Un beso y buen fin de semana!

Ledicia Costas dijo...

O "trío" dos blogueiros tense que poñer de novo a funcionar. Que non se diga!!!!!
Sabes que? Despois da túa última entrada (a das series) non puiden aguantar e tirei de antigos CDS. A banda sonora de T. Peaks estivo soando unha semana no meu ordenador.
Cumprir anos, para min, desde hai así como 4, é unha especie de patada no estómago. Pero esa dor dura dous ou tres días nada máis. TEmos demasiadas cousas que facer como para preocuparse pola idade ;)
Eh veña, a poñerse a funcionar, que o meu blog bótate de menos...

Regalp dijo...

Ledi, estoy de vuelta y espero actualizar más a menudo... confío en que no sea el único, eh! Y me alegro de que al menos mis entradas sirvan para rescatar viejos éxitos musicales.

Perla, sobre lo de hace un año, sí y no, fue una mezcla de muchas cosas. Gracias por tu felicitación y... por supuesto que hacia atrás sólo para coger carrerilla.